Ταξίδι στο Μυλοπόταμο του Αγίου Όρους με αιτία … Την συνάντηση με τον πατέρα Επιφάνιο
Η φύση του Αγίου ΄Ορους μοναδική, αυθεντική, ανέγγικτη… Περνώντας, κάτω από καστανιές και τοξωτά γεφύρια, προσεγγίζουμε τον Μυλοπόταμο,το Ιερό Κάθισμα του Αγίου Ευσταθίου. «Στέκει» στον βράχο αγέρωχα και σμίγει με την θάλασσα. Μια ζωγραφιά… Είναι το μεγαλύτερο μετόχι της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, της «πρώτης τη ταξει» Μονής, του Αγίου ΄Ορους. Το Ι.Κάθισμα ιδρύθηκε το 973 από τον ΄Αγιο Αθανάσιο, τον Αθωνίτη.
Πρώτο μέλημα του σοφού κτήτορα Αγίου Αθανασίου ήταν η οχύρωση του Ιερού Καθίσματος. Επιτακτική, κρίθηκε η ανάγκη κατασκευής πύργου με κελιά για να είναι ασφαλής η ζωή των μοναχών αφού οι επιθέσεις των πειρατών ήταν συχνές στις μονές και τα μετόχια που ήταν δίπλα στην θάλασσα. Πυργόπορτες, με σίδερο προστατευμένες, ψηλά μπαλκόνια για επιτήρηση της θάλασσας και της γύρω περιοχής θωράκισαν το Ι.Κάθισμα. Ο Πύργος «στέκει» μέχρι σήμερα, αλλά τα σημάδια, από το πέρασμα του χρόνου, εμφανή…
Πύργος από πέτρα και ολόγυρα κελιά, παρατηρητήρια ξύλινα,που προσεγγίζοντας από θάλασσα δίνουν την εντύπωση μικρού κάστρου της ορθόδοξης πίστης, αγέρωχου που πειρατές δεν πείραξαν και πόδι κατακτητή δεν πάτησε.
Ο Μυλοπόταμος ήταν καταφύγιο για περισυλλογή σημαντικών ανθρώπων, στο πέρασμα των αιώνων….με πιο φωτεινή μορφή αντίστασης, της Ορθοδοξίας, έναντι των τούρκων, αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωακείμ Γ που εδώ πέρασε «ώρες δύσκολες»…
Κυρίαρχη σήμερα μορφή του Μυλοποτάμου, ο Μοναχός Επιφάνιος που έδωσε νέα πνοή στο Ι.Κάθισμα. Η γνωριμία με τον πατέρα «κρατάει χρόνια». Ο πατέρας, μετά από πολλά χρόνια μοναστικής ζωής, στην Μονή του Αγίου Παύλου, αποφάσισε το 1990 να συνεχίσει το έργο του, στο Ι.Κάθισμα αναβιώνοντας τον αμπελώνα και χαρίζοντας την παλιά αίγλη στο Μυλοπόταμο.
Η ΟΙΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ
Ο Άγιος Αθανάσιος, ο σοφός ήθελε να «ημερέψει» την περιοχή του Μυλοποτάμου, να διώξει «τα φαρμακερά φίδια». Φύτεψε πολλά αμπέλια και ελιές.
Αργότερα έκτισε μεγάλο «Βουγιοναριό», οινοποιείο και λίγο πιο πέρα «λιτρουβιό», ελαιοτριβείο.
Έτσι το «μεγάλο μοναστήρι» εξασφάλιζε το δικό του κρασί και ελαιόλαδο για την τράπεζα και νάμα για τη Θεία Λειτουργία. Πολλές ήταν οι ιστορικές αναφορές της χιλιετίας, για το περίφημο κρασί, που η ετήσια παραγωγή υπολογίζεται στους 60 με 80 τόνους . Ακόμη σώζονται στεφάνια και δούγες από τις τεράστιες «παραβούτες», οινοποιητές.
Ο ΑΜΠΕΛΩΝΑΣ
Το 1992, «αναβιώνει» ο Μυλοπόταμος και φυτεύονται τα πρώτα αμπέλια. Η αγάπη, η αφοσίωση, η επιμονή του πατέρα Επιφάνιου, για το αμπέλι και το κρασί, ξεπέρασε πολλά εμπόδια και σήμερα στον Μυλοπόταμο, ο γραμμικός αμπελώνας 50 στρεμμάτων,διαθέτει ποικιλίες Merlot, Λημνιό, Cabernet Sauvignon,Μοσχάτο Αμβούργου, Μοσχάτο Αλεξανδρείας και Ροδίτη.
Η προσπάθεια είναι μοναδική και πρωτοπόρα αφού στον Μυλοπόταμο άρχισε η πρώτη παραγωγή και εμφιάλωση κρασιών στην Αθωνική Πολιτεία. Το μικροκλίμα και το terroir του ΄Αθω, δημιουργούν άριστες συνθήκες για παραγωγή εξαιρετικών σταφυλιών Τα κρασιά εκτός από στα μοναστήρια του Αγίου Όρους, διατίθενται στην
ελληνική αγορά, αλλά και σε απαιτητικές αγορές του εξωτερικού.
Στο κιόσκι, δίπλα στην θάλασσα γίνονται οινογνωσίες μετά συζητήσεων μεταφυσικών μας αναζητήσεων.
ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ
Στο Μυλοπόταμο παράγονται σήμερα κρασιά υψηλής ποιότητας.
Εξαιρετικό είναι το τελετουργικό κρασί της Χριστιανοσύνης, το ΝΑΜΑ, ολοκόκκινο λαμπερό, από χαρμάνι Μοσχάτου Αλεξανδρείας και Merlot με παραδοσιακή οινοποίηση συμπύκνωσης του γλεύκους.
Εχει φίνα αρώματα τριαντάφυλλου και φρούτων του δάσους, πλούσιες τανίνες και ευχάριστη επίγευση.
ΕΠΙΦΑΝΗΣ ΟΙΝΟΣ
Ο πολυβραβευμένος και πολλά υποσχόμενος “Επιφανής Οίνος …..Αγιορείτικος Τοπικός” από Λημνιό, Merlot, Cabernet Sauvignon, που εδώ, είναι στα «καλύτερά» τους. Το χρώμα του βαθύ κόκκινο με αρώματα δαμάσκηνου, μπαχαρικών και κόκκινων φρούτων. Σώμα στιβαρό, πλούσιες τανίνες, αρμονία και παρατεταμένη γλυκιά επίγευση. Παλαιώνεται και πίνεται μεταγγιζόμενο σε καράφα για να «ανοίξει» και να «δώσει» τα αρώματά του.
Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΟΣ ΑΡΧΙΜΑΓΕΙΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ
Ο Πατέρας Επιφάνειος, εκτός του πνευματικού του έργου, επιδίδεται, στο διακόνημα της μαγειρικής. Αν και αυτοδίδακτος, είναι περιζήτητος αρχιμάγειρας. Λαμβάνει τιμητικές πρόσκλησεις, με την υπογραφή ηγουμένων Μονών, για να αναλάβει «το δύσκολον και επίπονον διακόνημα του αρχιμαγείρου» στις πανηγύρεις.Συγγραφέας του βιβλίου «Μαγειρική του Αγίου Όρους», μας μυεί, στην «μαγειρική περιπέτεια» της 35χρονης, μοναστικής του ζωής. «Δίπλα στους παλιούς γεροντάδες», μας διηγείται, « έμαθα τα μυστικά της μαγειρικής. Όταν μαγειρεύω σκέφτομαι ότι υπηρετώ τους αγγέλους. Βγάζω ότι έχω στην ψυχή μου. Το μεράκι μου, τη χαρά μου ή τους καημούς μου. Αν δεν αγαπάς τους ανθρώπους μην παιδεύεσαι! Με αγγαρεία, φαγητό καλό δεν γίνεται.
Μαγειρεύω μόνο με ξύλα, στον φούρνο ή στο τζάκι σε ταβά. Οι γεύσεις μου, θέλω να είναι καθαρές και ευωδιαστές. Μ΄αρέσουν οι κόκκοι πιπεριών, το κύμινο,που διανθίζει τις γεύσεις.Ο άνηθος, ο μάραθος, ο δυόσμος είναι τα αγαπημένα μου μυριστικά, γιατί χαρίζουν γλυκιά ευωδιά. Οι Αγιορείτες μαγειρεύουμε με φρούτα όπως ψάρι, με φρέσκα δαμάσκηνα, ή κυδώνια. Ουράνιες γεύσεις…»